Στον πιο ανιαρό αγώνα της χρονιάς, ο Μπότας ήταν αυτός που δεν έχασε σε κανένα σημείο του αγώνα τον ρυθμό του και κατάφερε να νικήσει με σχετική ευκολία, φτάνοντας στις 3 νίκες στην καριέρα του. Στη δεύτερη θέση, ο αδιάφορος βαθμολογικά Χάμιλτον που ήταν ήδη πρωταθλητής δεν είχε κίνητρο να πιέσει πάνω από το όριο και έτσι αρκέστηκε σε μια σίγουρη 2η θέση. Τρίτος ο Σεμπάστιαν Φέτελ που αν και προασπάθησε στην αρχή ακροβατώντας στο όριο, έβλεπε τους δύο οδηγούς της Mercedes να απομακρύνονται... Στη συνέχεια το παράτησε και απλώς σιγούρεψε μια 3η θέση στο βάθρο.

Ήταν ο αγώνας με τα λιγότερα προσπεράσματα και φυσικά σε αυτό ρόλο έπαιξε η απουσία κινήτρου από πολλούς οδηγούς. Η 6η θέση του Χούλκεμπεργκ -παρά την εγκατάλειψη του Σάινθ- ανέβασε την Renault στην 6η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, πάνω από την Toro Rosso, εξασφαλίζοντας τα 6.5 εκατομμύρια που παίρνει αυτή η θέση. Και έτσι φτάσαμε στο τέλος αυτής της χρονιάς που βρήκε πρωταθλητή τον άξιο από όλες τις απόψεις, Λιούις Χάμιλτον.